Ποιος είναι ο Κώστας Σούκουλης
ΒΗΜΑSCIENCE/BRABEIA (Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2005)
« ΚΩΣΤΑΣ ΣΟΥΚΟΥΛΗΣ
Ο «φωτοδαμαστής»
Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ που ψηφίστηκε πρώτος των πρώτων στην Ευρώπη, για τη χρονιά που φεύγει, (2005)είναι ένα «μυαλό ξυράφι» από την Κορινθία. Το 1974 πήρε το πτυχίο του φυσικού από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το 1975 και το 1978 πήρε το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου και από το 1984 «ρίζωσε» στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβας, που έχει πλέον την έδρα της Φυσικής.
Με ένα απόθεμα άνω των 250 επιστημονικών δημοσιευμάτων και πληθώρα χρηματοδοτήσεων για την έρευνά του-από φορείς όπως τα υπουργεία Ενέργειας και Παιδείας των ΗΠΑ, τον NSF, το DARPA, το ΝΑΤΟ, την EPRI και την ΕΧΟΝ- ο Κώστας Σουκούλης άρχισε να δρέπει τη μια διάκριση μετά την άλλη: μέλος της American Physical Society και της Alexander von Humbolgt το 1991, βραβείο Εξέχοντος Επιστημονικού Επιτεύγματος στη Φυσική Στερεάς Κατάστασης από το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας το 1992, LAS Βραβείο Αριστείας στην Έρευνα το 2000, ISU Εξέχον Επίτευγμα στην Έρευνα το 2001, μέλος της Optical Society of America και της American Association for the Advancement of Science το 2002…. Αλλά ο δαιμόνιος Κορίνθιος είχε μια ιδέα καρφωμένη στο μυαλό του από το 1990. Η ιδέα αυτή είχε να κάνει με την «τρελή θεωρία» που είχε εισηγηθεί από το 1968 ο ρώσος φυσικός Βίκτορ Βεσελάγκο και μιλούσε για κάποια ιδεατά υλικά τα οποία θα μπορούσαν να διαθλούν το φως αντίρροπα από το υφιστάμενο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Η θεωρία του Βελεσάγκο είχε αποδείξει στην πράξη ο φυσικός John Pendry,του Imperial College του Λονδίνου από το 1996, αλλά πολλά έμεναν ακόμη ανεξιχνίαστα. Με την αλλαγή του αιώνα ο Κώστας Σουκούλης ανέλαβε την οργάνωση του τμήματος Τεχνολογίας και Υλικών του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου και βάλθηκε να βρει απαντήσεις συνεργαζόμενος με την εξαίρετη ομάδα ερευνητών του ΙΤΕ. Πειραματιζόμενος μια μέρα με τον καθηγητή Γιώργο Φυτά «χτύπησαν χρυσό»: ανακάλυψαν πως όταν μια ακτίνα λέίζερ διαπερνούσε ένα κομμάτι μαλακού πλαστικού άλλαζε τη δομή του! Από τότε ξεκίνησε το γαϊτανάκι απανωτών ανακαλύψεων, που άλλαξαν για πάντα την οπτική και τις προοπτικές της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών. Τα νέα «μετα-υλικά» τα οποία κατασκευάστηκαν με τους υπολογισμούς του Σούκουλη λειτουργούν όχι μόνον ως τέλειοι καθρέπτες του φωτός αλλά και ως ενισχυτές του. Η άμεση συνέπεια αυτής της δυνατότητας είναι ότι μπορούμε να «δαμάσουμε» το φως, να το «στρίψουμε» άφοβα από όποια γωνία θέλουμε και να το στείλουμε οπουδήποτε χωρίς απώλειες. Οι εφαρμογές μιας τέτοιας τεχνολογίας είναι πάμπολλες από φωτονικούς υπολογιστές με ασύλληπτες ταχύτητες έως γραμμές Διαδικτύου απίστευτα «ευρύχωρες» και κινητά τηλέφωνα που θα έχουν ελάχιστου μήκους κεραίες και… θα στέλνουν την όποια ακτινοβολία τους μακριά μας.
Για την εφεύρεσή τους αυτή ο Κώστας Σουκούλης και ο Γιώργος Φυτάς έλαβαν το 2002 το περιώνυμο βραβείο έρευνας “Humbold”. Η μετέπειτα εργασία όμως του καθηγητή Σουκούλη έχει οδηγήσει και στη βιομηχανική παραγωγή των πρώτων αυτών μετα-υλικών, τα οποία θα αλλάξουν οριστικά τις συσκευές που έχουμε γύρω μας και θα αντικαταστήσουν τα ηλεκτρόνια με φως. Για αυτή την επανάσταση η Ευρωπαϊκή Έρευνα τον αναγόρευσε εφέτος «κορυφαίο της».Εύγε!
ΠΑΤΡΙΣ 8 Δεκεμβρίου 2005 (Αννα Παπαδοκωστάκη)
….Η διάκριση…
Για τα φετινά βραβεία υποβληθηκαν 84 εργασίες ερευνητικών ομάδων, των οποίων τα μέλη προέρχονται από συνολικά 22 χώρες (Ευρώπη, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Νότια Αφρική, Ρωσία και Σιγκαπούρη).
Την ευθύνη επιλογής είχε μια πανευρωπαϊκή επιτροπή προσωπικοτήτων της επιστήμης και της βιομηχανίας, με επί κεφαλής την αντιπρόεδρο της Εσθονικής Ακαδημίας Επιστημών και πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Εσθονίας-δόκτωρα Ene Ergma.
… «Με αυτά τα υλικά παίξεις το Θεό»ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Σούκουλης.
«Οι εφαρμογές τους μπορεί να είναι άπειρες στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, της διαγνωστικής ιατρικής, της άμυνας κτλ.
Ξέρετε πόσο ενδιαφέρει το στρατό αυτό το θέμα; Φανταστείτε να δημιουργηθεί ένα αεροπλάνο με επικάλυψη από τέτοιο αόρατο υλικό», είπε ο Λευτέρης Οικονόμου.
Μεγαλύτερο θα ήταν το κύρος, το βάρος και η παρουσία στο ελληνικό, ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο όπου διαμορφώνονται και λαμβάνονται οι αποφάσεις, ενός Ιδρύματος με επί κεφαλής ένα επιστήμονα με ανάλογη πρόσφατη αναγνώριση. Θα πρόσθεται…