“Un ami de luxebourg s’en va”
Από το διμηνιαίο περιοδίκό ΚΡΗΤΗ, της Κατερίνας ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΗ-BERRY
με αυτά τον τίτλο αποχαιρέτησαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του Λουξεμβούργου τον αξιόλογο συμπατριώτη μας δημοσιογράφο Ηρακλή Γαλανάκη, Σύμβουλο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Λουξεμβούργο, που επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από τριάντα χρόνια παραμονής του στο εξωτερικό. Στις 10 Δεκεμβρίου 2003, στο ξενοδοχείο Ρουανιάλ. Του αποδόθηκαν αποχαιρετιστήριες τιμές σε μια εκδήλωση που διοργάνωσε ο άλλος εκλεκτός συντοπίτης μας, ο Κωνσταντίνος Καλφέλης, εκδότης της εφημερίδας "Ελληνική Παρουσία", στις Κάτω Χώρες. Εκεί παραβρέθηκαν σπουδαίοι παράγοντες του τόπου, εκπρόσωποι της Λουξεμβουργιανής κυβέρνησης, και πρεσβειών, δημοσιογράφοι, υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπρόσωποι διαφόρων συλλόγων και φορέων. Ο Κώστας Καλφέλης μίλησε για την παρουσία του τιμωμένου στη δυτική Ευρώπη, αναφέροντας πράγματα και γεγονότα που πολλοί από μας δεν γνώριζαν, αφού ο Ηρακλής δεν μιλάει ποτέ για τον εαυτό του. Παρακινούμενη από την εντυπωσιακή ομιλία του κ. Καλφέλη, ρίχνω κι εγώ μια ερευνητική ματιά σήμερα στη ζωή και στις δραστηριότητες του αγαπητού μας συμπατριώτη.
απλώς ως Ηρακλής, γεννήθηκε στο Αρχοντικό του Δήμου Αρκαλοχωρίου Ηρακλείου. Οι γονείς του τον ήθελαν να συνεχίσει την παράδοση της οικογένειας, μια παράδοση που είχε αρχίσει ο προπάππους του, ο παπα – Γιάννης. Και ο ίδιος ήθελε να γίνει ιερέας, αλλά ήταν ως φαίνεται πολύ νωρίς για το νεαρό Γαλανάκη να σηκώσει ένα τέτοιο βαρύ φορτίο στα μόλις
είκοσι του χρόνια, που τέλειωσε την Εκκλησιαστική Σχολή.
Μέσα του ένοιωθε ένα δυνα τότερο κάλεσμα, την ανάγκη να γίνει δημοσιογράφος. Η δύναμη της πέννας τον σαγήνευε. Γράφτηκε στη Δημοσιογραφική Σχολή "Όμηρος" στην Αθήνα, όπου και φοίτησε τρία χρόνια. Ανικανοποίητος όμως και με βλέψεις για κάτι πιο ουσιαστικό, φεύγει για τη Γαλλία, για δουλειά και για σπουδές, το δίδυμο που συνόδευε τα φιλόδοξα παιδιά της φτωχολογιάς την εποχή της Χούντας. Εκεί έκανε διάφορες δουλειές για να εξασφαλίσει τα προς το ζειν. Δουλειές κακοπληρωμένες και χωρίς κοινωνική ασφάλεια, που προορίζονταν συνήθως για λαθρομετανάστες. Αυτό όμως δεν τον πτόησε και δεν τον άφησε να σταθεί ανάμεσα σ’ αυτόν και στο σκοπό της ζωής του, που δεν ήταν άλλος από το να γίνει δημοσιογράφος.
Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Λυών, όπου σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Εκλογική Κοινωνιολογία. Ήταν δύσκολη η εποχή εκείνη στο εξωτερικό εποχή της δικτατορίας. Τότε, οι δυνατότερες αντιδραστικές φωνές έρχονταν από το εξωτερικό, από τα στόματα παιδιών της φτωχολογιάς, που είχαν πάρει το δρόμο των σπουδών και της πάλης κατά της χούντας. Είχε γίνει μέλος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κινήματος, συμμετέχοντας ενεργά στην κατάκτηση του Δήμου της Βιλερμπάν, από τους Σαρλ Ερνύ καιΖαν Ζακ Κεϋράν (δήμαρχος και αντιδήμαρχος), μετέπειτα υπουργοί του Μιτεράν και Ζοσπέν αντίστοιχα. Μέσα από την ανάμειξη του αυτή στα πολιτικά δρώμενα της Γαλλίας, γνώρισε καλά τον πολιτικό χάρτη της χώρας και συνδέθηκε ιδεολογικά και φιλικά με ανθρώπους από ολόκληρη την Ευρώπη, οι οποίοι κατέλαβαν θέσεις κλειδιά στην καριέρα τους. Αυτό άλλωστε φάνηκε από την άνεση με την οποία κινήθηκε στην "ελιτίστικη" κοινωνία μιας χώρας, όπως αυτή του Μεγάλου Δουκάτου.
Έναν αληθινό Κρητικό όμως δεν τον κρατάει για πάντα η ξενιτιά. Το νόστιμο ήμαρ και η επιθυμία του να μεταφέρει τις εμπειρίες που είχε αποκτήσει στη Γαλλία τον ώθησαν ν‘ ασχοληθεί με την πολιτική. Η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν, κατά τη γνώμη του, το προσφορότερο πεδίο δράσης. Όμως λόγω ατυχών συγκυριών και νοοτροπίας των ψηφοφόρων ίσως, τα σχέδια του δεν τελεσφόρησαν.
Αμέσως μετά αναλαμβάνει τη διεύθυνση του Γραφείου Τύπου της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στο Στρασβούργο. Η αρμοδιότητα του ήταν οι ολομέλειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τα τεκταινόμενα στην περιοχή της Αλσατίας. Ο Ηρακλής θεώρησε την αποδοχή της πρότασης αυτής ως κάλεσμα και υποχρέωση του. Ήταν πάντα άνθρωπος με πολιτική ταυτότητα και οράματα. Πίστευε όμως κιόλας ότι διέθετε τα ανάλογα προσόντα για τις ανάγκες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τη συγκεκριμένη θέση , προσόντα που πολλοί λίγοι διέθεταν.
Ποια ήταν τα προσόντα του; Ο Γαλανάκης ήταν άριστος γνώστης της γαλλικής γλώσσας, του πολιτικού χάρτη όχι μόνο της Γαλλίας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Διέθετε παιδεία επί διεθνών σχέσεων και όπως προανέφερα, είχε στο ενεργητικό του ένα αξιόλογο διεθνές δίκτυο γνωριμιών. Ακόμη, είχε δυνατή θέληση για συμμετοχή στην υλοποίηση της εθνικής συμφιλίωσης, την εδραίωση της πολυφωνικής δημοκρατίας και την προώθηση του θεσμικού, οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού εκσυγχρονισμού της χώρας μας.
Έτσι, φτάνοντας στο Στρασβούργο αξιοποίησε στο μέγιστο βαθμό τη θέση του σε ένα χώρο " «βιτρίνα» της Ελλάδος στο εξωτερικό. Ένα γραφείο το οποίο βρίσκεται στη μεγαλύτερη "πολιτική λεωφόρο" της Ευρώπης, από όπου παρελαύνουν οι αξιολογότεροι πολιτικοί άντρες του κόσμου.
Με ασίγαστο πάθος αξιοποιούσε οτιδήποτε συνέβαλλε ευνοϊκά στη δημιουργία θετικής εικόνας της χώρας μας στο διεθνή χώρο. Έτσι, βλέπομε ότι τη σχέση του με αντιπροσώπους άλλων χωρών τη διέκρινε ο σεβασμός, η εκτίμηση, η φιλία, αλλά προ πάντων η αμοιβαιότητα. Τον χαρακτήριζε ο αλτρουισμός σε ένα βαθμό που σχεδόν μηδένιζε τον εαυτό του για να στηρίξει, να ενθαρρύνει και να επαινέσει τις δραστηριότητες των άλλων. Με τον τρόπο αυτό προφανώς θεωρούσε ότι γινόταν άμεσα η σωστή αξιολόγηση της δικής του "πολιτικής βιτρίνας". Με αναγνωρισμένη πολιτική ταυτότητα, αλλά χωρίς κομματικές παρωπίδες και προκαταλήψεις, ο Ηρακλής κινήθηκε όλα αυτά τα χρόνια με απόλυτη επιτυχία ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως το Γραφείο Τύτιου της Ελλάδας στο Στρασβούργο είναι από τα πιο ευαίσθητα Γραφεία Τύπου της Ελλάδας στο εξωτερικό. Και οι λόγοι είναι πολλοί, κυρίως όμως λόγω της προσέλευσης βουλευτών, ευρωβουλευτών, δημοτικών αρχόντων, εμπειρογνωμόνων, διεθνών υπαλλήλων και προσκεκλημένων της ευρωβουλής, από όλες τις πολιτικές τάσεις, κοινωνικά στρώματα και τάξεις όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της υφηλίου.
Ο Ηρακλής ουδέποτε απέκρυψε την πολιτική του ταυτότητα, όμως κανένας βουλευτής ή ευρωβουλευτής, από τον Δημητριάδη, γαμπρό του Γεωργίου Παπαδόπουλου, έως τον Ευφραιμίδη, ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, αλλά ούτε κανείς άλλος από το ενδιάμεσο πολιτικό φάσμα, δεν παραπονέθηκε ποτέ για μεροληπτική ή αρνητική αντιμετώπιση του. Δεν εκπλαγήκαμε άλλωστε, εμείς που βρισκόμαστε πιο κοντά στα μέρη αυτά, όταν ο ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Παναγιώτης Λαμπρίας ζήτησε το 1989, τότε που είχε αλλάξει η κυβέρνηση, να παραμείνει στη θέση του ο Ηρακλής. Αυτό λέει πολλά. Και βέβαια ο Ηρακλής δούλεψε με μεράκι. Συνάντησε και συνεργάσθηκε με μεγάλες προσωπικότητες όχι μόνο της ελληνικής πολιτικής σκηνής, αλλά και ολοκλήρου της υφηλίου. Εργάστηκε για τους Προέδρους της Δημοκρατίας Καραμανλή, Σαρτζετάκη και Στεφανόπουλο, που είχαν έρθει προσκεκλημένοι της Ευρωβουλής, ενώ πρόσφατα κάλυψε επιτυχώς την προεδρία της Ε.Ε. Επίσης είχε την ευκαιρία να ακούσει κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες της γης, οι οποίες μίλησαν προσκεκλημένοι της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: Τον Πάπα, τον Γκορμπατσώφ. τον Ρήγκαν, τον Κολ και φυσικά τους συνεργάτες που τους πλαισίωναν και αυτούς που συμμετείχαν στις διεργασίες αυτών των οργάνων. Λόγω κυρίως καλής συνεργασίας με τα ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα με τον Τηλέμαχο Χυτήρη, ο Γαλανάκης είχε τη δυνατότητα να επιλέξει τον τόπο διορισμού του, Κι εκείνος επέλεξε το Στρασβούργο, μια επιλογή βασισμένη όχι στο συμφέρον του, αλλά στο πού θα μπορούσε να είναι χρησιμότερος. Και δεν έκανε λάθος επιλογή, κατά τη γνώμη μου.
Τότε: είχε ήδη πέσει το τείχος του Βερολίνου και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ετοιμάζονταν πυρετωδώς να ενταχθούν στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ενώ είχαν βλέψεις να γίνουν μέλη και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο Στρασβούργο, ως γνωστόν, βρίσκεται όχι μόνο η έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί λαμβάνουν χώρα οι ολομέλειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τις πύλες του οποίου παρελαύνουν σπουδαίες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο, που σκοπό έχουν να συνάψουν διπλωματικές σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις χώρες της.
Ο νέος ευρωπαϊκός άνεμος που έπνεε τότε στην ευρωπαϊκή ήπειρο και το νέο κλίμα είχε δώσει σπουδαία στρατηγική σημασία στην Αλσατική πρωτεύουσα, αφού εκεί θα μπορούσε να συναντήσει κανείς βουλευτές, διπλωμάτες, εμπειρογνώμονες και δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο. Ανθρώπους που καμία πρεσβεία ή Γραφείο Τύπου της χώρας μας, στις χώρες υπό ένταξη, δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση, όπως σ‘ αυτήν εδώ την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Μια υπαρκτή κατάσταση που το Υπουργείο Τύπου δεν είχε ακόμη αναγνωρίσει, αν κρίνει κανείς από την κυριολεκτικά εμβρυακή κατάσταση στην οποία βρισκόταν το Γραφείο Τύπου του Στρασβούργου αλλά και του Λουξεμβούργου. Ο Γαλανάκης ήταν πάντα ξεκάθαρος στις σχέσεις του και στους τομείς των εργασιακών του συναναστροφών. Ξαφνικά όμως βρέθηκε με μετάθεση στο Λουξεμβούργο και εμείς οι "θεατές της περιοχής" αναγνωρίσαμε ότι η μετάθεση του ήταν μάλλον δυσμενής. Στην πραγματικότητα όμως το Λουξεμβούργο ήταν μία θέση "πρόκλησης", κάτι που ούτε καν είχε πάρει χαμπάρι η ελληνική κυβέρνηση εδώ και χρόνια, μια θέση καίρια που το υπουργείο στο σκοταδισμό που ζούσε είχε παντελώς αγνοήσει. Για το λόγο αυτό οι σχέσεις Ελλήνων και Λουξεμβουργίων ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Ο Γαλανάκης όμως φτάνοντας στο Λουξεμβούργο αναγνώρισε ότι υπήρχε τεράστια ανεκμετάλλευτη υποδομή και πρόσφορο έδαφος πάνω στο οποίο θα στήριζε τις δραστηριότητεςτου.
Το κύριο του μέλημα ήταν να ανακαλύψει τι υπάρχει στη χώρα αυτή, που θα ενδιέφερε την Ελλάδα και θα μπορούσε να αξιοποιηθεί και να προβληθεί για το καλό των δυο λαών. βγήκαν στο φως πάρα πολλά. Πάνω από όλα όμως μια ευκατάστατη, ζωντανή, μα παραγκωνισμένη ελληνική παροικία. Μια αφανής αλλά πολυμελής ομάδα φιλελλήνων, προπαντός όμως μια χώρα της οποίας το γεωγραφικό και πληθυσμιακό μέγεθος ήταν δυσανάλογο με την ευρωπαϊκή και διεθνή της υπόσταση. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν είχε αντιληφθεί ποτέ ότι ο λαός του Μεγάλου Δουκάτου είχε φιλελληνικές τάσεις και ότι, ως χώρα, το Λουξεμβούργο διέθετε ψήφο στις μεγάλες Κοινοτικές αποφάσεις και τρομερή επιρροή στις χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Δύο Πρόεδροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής άλλωστε ήταν Λουξεμβούργοι: Οι Τορν και Σαντέρ, Ούτε και η αρχή της χώρας αυτής: «Είμαστε χρήσιμοι και διαθέσιμοι φίλοι σας» έπεσε ποτέ στην αντίληψη της Ελλάδας. Και πράγματι η χώρα αυτή διαθέτει τρεις επίσημες γλώσσες για την επικοινωνία της με άλλες χώρες και ήταν ιδρυτικό μέλος της Benelux, της ΕΚΑΧ και της ΕΟΚ. Δεν πρέπει να παραλείψω να αναφέρω επίσης ότι το Λουξεμβούργο φιλοξενεί διάφορα κοινοτικά όργανα στην επικράτεια του: τη Γραμματεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μια σειρά υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. το Ελεγκτικό Συνέδριο, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, αλλά και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Εδώ γίνονται ακόμη πλείστοι σύνοδοι των Ευρωπαϊκών Συμβουλίων, ενώ θεωρείται παγκόσμιο τραπεζιτικό κέντρο, με 200 τραπεζικά ιδρύματα. Παρόλα αυτά το Γραφείο Τύπου της Ελλάδας στο Λουξεμβούργο στην πριν από το Γαλανάκη εποχή ήταν ανύπαρκτο. Έτσι κι αυτός στήριξε τις δραστηριότητες του πάνω σε μια σταθερή βάση. Σκοπός του ήταν να κερδίσει την κοινή γνώμη του Λουξεμβούργου, αφού αυτή επηρεάζει τη λουξεμβουργιανή κυβέρνηση σε όλες της τις αποφάσεις.
Έχοντας ως αρχή του το σεβασμό στον άλλο, την εκτίμηση στο έργο του, τη δύναμη της φιλικής προσέγγισης και τον κινητήριο ρόλο της αμοιβαιότητας, ξεκίνησε το έργο του. Πρώτο του μέλημα ήταν να αρχίσει επαφές γνωριμίας με τους Έλληνες, τους φιλέλληνες και τους δημοσιογράφους του Λουξεμβούργου. Έμαθε για το έργο τους και τα ενδιαφέροντα τους και δεν έπαψε να ενθαρρύνει, να στηρίζει και να προβάλλει όλες τις πρωτοβουλίες τους. "Δυναμώνοντας και ισχυροποιώντας τους φίλους σου και τις καλές τους διαθέσεις άλλωστε, δυναμώνεις και ισχυροποιείς τον ίδιο σου τον εαυτό ως άτομο και ως κοινωνία".
Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα έφερε σε επαφή τους φιλελληνικούς συλλόγους της χώρας με τους ελληνικούς και οι δυο κοινωνίες Έλληνες άρχισαν να αναπτύσσουν πολύ καλές σχέσεις μαζί τους.
Για του λόγου το αληθές αναφέρω μερικούς απ‘ αυτούς τους συλλόγους και περιληπτικά το ρόλο του Ηρακλή σ‘ αυτούς:
1. "0ι Φίλοι του Νίκου Καζαντζάκη". Ένα δραστήριο τμήμα της διεθνούς Ομοσπονδίας Φίλων του Ν. Καζαντζάκη, η οποία εδρεύει στη Γενεύη. Ο Γαλανάκης ήρθε αμέσως σε επαφή με τον πρόεδρο της, υποστήριξε τις δραστηριότητες της και ενθάρρυνε την έκδοση του "Ζορμπά" στη λουξεμβουργιανή γλώσσα. Στη συνέχεια διοργάνωσε την προβολή της μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του Λουξεμβούργου. Η Λουξεμβουργιανή γλώσσα, σημειωτέων , ομιλιέται κατ‘ επιλογή από όλους τους Λουξεμβούργιους αλλά μέχρι πρότινος δεν την συναντούσες σε γραπτό λόγο. Τώρα το έργο του Καζαντζάκη θα μπορεί να διαβαστεί στη γλώσσα αυτή χάρη στις πρωτοβουλίες του συμπατριώτη μας.
2, "Διεθνές Ίδρυμα Μίκης Θεοδωράκης". Στο Λουξεμβούργο ζει ο πλέον επιφανής μελετητής του συνολικού έργου του Μίκη Θεοδωράκη, ο Γκι Βάγκνερ. Δυστυχώς κανένας από μας τους Έλληνες που ζούμε εδώ στο Λουξεμβούργο δεν τον γνώριζε πριν μας έρθει ο Γαλανάκης. Αυτός ήταν εκείνος που τον ανακάλυψε και επεδίωξε τη γνωριμία και τη φιλία μαζί του. Μέσα από δημοσιεύματα, εκδόσεις και συναυλίες προβλήθηκε το έργο του καλλιτέχνη και μαζί του προβλήθηκε ολόκληρη η Ελλάδα, πάντα με την συμπαράσταση του Γραφείου Τύπου της Ελλάδας. Σημειωτέον ότι ο Γκι Βάγκνερ είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος στις εφημερίδες «Ταγκενβμπλατ» και «Κουλτουρίσιμο», ενώ επί σειρά ετών διακρίνεται ως διευθυντής θεάτρου και δημιουργός θεσμού για τη διάδοση των Καλών Τεχνών. Ο Γκι Βάγκνερ παρουσίασε 170 εκπομπές για το γνωστό και άγνωστο έργο του διάσημου μουσικοσυνθέτη, μεταφράζοντας ακόμη και μέρος των ποιημάτων του στα γαλλικά. Η ιστοσελίδα την οποία διατηρεί άλλωστε αφιερωμένη στον εθνικό μας μουσουργό δεν είναι ευκαταφρόνητη.
3. "Ο; φίλοι της Ελλάδος" είναι ένας άλλος σύλλογος ηλικίας 50 ετών, ιδρυτής του οποίου είναι ο 90χρονος Ενρί Μϋλλερ. Ο Ενρί έγινε ο αγαπημένος όλων των Ελλήνων από τότε που ο Ηρακλής τον έφερε σε επαφή μαζί τους και δουλεύει ακόμη ακατάπαυτα μεταφράζοντας αρχαίους συγγραφείς στη λουξεμβουργιανή γλώσσα. Η μετάφραση 15 ραψωδιών του Ομήρου είναι το τελευταίο του πόνημα, την κυκλοφορία των οποίων περιμένομε πολύ σύντομα. Για την έκδοση των ραψωδιών, το Γραφείο Τύπου πρότεινε στον φιλέλληνα να δεχθεί η έκδοση αυτή να στηριχθεί οικονομικά από ελληνικούς και φιλελληνικούς φορείς, ιδιώτες και επιχειρήσεις, ως ένδειξη εκτίμησης για τη συμβολή του στη διάδοση του ελληνικού πνεύματος στη χώρα του. Ακόμη, με πρωτοβουλία του Γαλανάκη, πολύ σύντομα, θα δούμε να καθιερώνεται βραβείο το οποίο θα φέρει το όνομα του Ενρί και θα απονέμεται σε άτομα και φορείς οι οποίοι θα συνεχίζουν τόσο το έργο του μεγάλου φιλέλληνα όσο και του συλλόγου: "Οι φίλοι της Ελλάδος".
Επίσης, κατόπιν προτάσεως του Ηρακλή, ο Δήμος "Νίκος Καζαντζάκης" ανακήρυξε επίτιμο δημότη του τον Ενρί Μύλλερ, κάτι που τιμά την Ελλάδα, την Κρήτη ολόκληρη, αλλά κυρίως το Δήμο, το δήμαρχο του Ρούσο Κυπριωτάκη, καθώς και τον εμπνευστή της ιδέας Ηρακλή Γαλανάκη. Σημερινός πρόεδρος "Των Φίλων της Ελλάδος" είναι ο καθηγητής Επουάρ Βόλτερ, με τον οποίο ο Ηρακλής διατήρησε άριστες σχέσεις, με σκοπό να αναζωογονήσει το ενδιαφέρον του συλλόγου για την Ελλάδα και ιδιαίτερα για την Κρήτη. Μια καλή συνεργασία ανάμεσα τους είχε ως αποτέλεσμα την ανταλλαγή επισκέψεων από δύο σχολεία, του Λουξεμβουργιανού Ατενέ και του Β‘ Ενιαίου Λυκείου Ηρακλείου.
Ακόμη, με πρόταση του Γαλανάκη και με την εκλεκτή συνεργασία του Παντελή Μπικάκη, διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ηρακλείου και του προέδρου της ΕΛΜΕ Νίκου Αλεξάκη, συνδιοργανώθηκε Διεθνές Συνέδριο για την ελληνική γλώσσα, στο Ηράκλειο. Το συνέδριο είχε την συμπαράσταση της Euroklasska, πρόεδρος της οποίας υπήρξε ο πανάξιος συνεχιστής του Ενρί Μύλερ. ο Έντουαρντ Βόλτερ.
Η συνεργασία του Ηρακλή συνεχίσθηκε αργότερα με την διοργάνωση εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια του συλλόγου: "Οι Φίλοι της Ελλάδος". Στο "Γαλλικό Πολιτιστικό Κέντρο" διοργανώθηκαν δυο ομιλίες από διάσημους Ευρωπαίους ελληνιστές, το Γάλλο jean Pierre Vermant και το Γερμανό Manfred Lossau. Ο κ. Vermant μίλησε στα γαλλικά, με θέμα; "Πανδώρα, η δημιουργία της πρώτης γυναίκας για τους Έλληνες" και ο κ. Lossau μίλησε στα γερμανικά με θέμα: Ίλιάδα. το πρώτο ποίημα της Ευρώπης".
4. Ο Σύλλογος "Calliope". Ένας σύλλογος με τον οποίο ο Γαλανάκης συνεργάστηκε επιτυχώς για την συνδιοργάνωση πολλαπλών εκθέσεων τόσο στο Λουξεμβούργο όσο και στην Ελλάδα, όπου 26 Έλληνες εικαστικοί και 29 Λουξεμβουργιανοί καλλιτέχνες προέβαλαν το έργο τους. Για τη διοργάνωση αυτή ο Ηρακλής Γαλανάκης και το Γραφείο Τύπου της Ελλάδας στο Λουξεμβούργο, επίμονα, διακριτικά και αποτελεσματικά ενεθάρρυνε και στήριξε τον πρόεδρο του φιλελληνικού συλλόγου Henri Fischbach, σε μια προσπάθεια να κάνει τους φίλους της Ελλάδας να νοιώθουν ότι τους στηρίζουμε με έργα. Μια προσπάθεια που προβλήθηκε εκτενώς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη χώρα αυτή.
Έγινε και κάτι άλλο. Ο Ηρακλής . αγόρασε ένα πίνακα του Λουξεμβούργου ζωγράφου Jean Marie Biwer, τον οποίο δώρισε στην υπό ανέγερση ελληνική εκκλησία της παροικίας του Λουξεμβούργου. Με την αγορά του πίνακα εξέφρασε την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων στο σύλλογο "Καλλιόπη", που με τις πρωτοβουλίες του συνέβαλε στην ενίσχυση των ελληνολουξεμβουργιανών σχέσεων. Την ίδια ώρα όμως υποστήριξε την προσπάθεια του ελληνισμού του Λουξεμβούργου για την ανέγερση της εκκλησίας και αιθουσών κοινωνικών εκδηλώσεων. Ένα ακόμη άριστο παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο έδρασε ο Ηρακλής.
Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο για τον Ηρακλή Γαλανάκη. Στις λίγες σελίδες που μου διαθέτει το περιοδικό, τι να γράψω και τι να αφήσω: Να μην πω όμως για την ίδρυση του Ελληνολουξεμβουργιανού Συλλόγου Φιλίας, στο Ηράκλειο; Να μην αναφέρω την παρου–
του, της επαγγελματικότητας του, της εργατικότητας του, αλλά πάνω απ‘ όλα, της μεγάλης του ικανότητας να αναπτύσσει και να καλλιεργεί καλές επαφές με τον κόσμο γύρω του. Παρουσίασε μια σειρά από πρωτοβουλίες με φιλελληνικούς και ελληνικούς συλλόγους, οι οποίοι είδαν το φιος χάριν του. Τώρα ο καλός φίλος φεύγει από τη χώρα που τον αγάπησε, που μαζί μ‘ αυτόν αγάπησε και ολόκληρη
Ο Ηρακλής Γαλανάκπς (δεύτε– 0(αση που οργάνωσε για την Ελλά–ρος από αριστερά) με τον τ. δα στο Ευρωπαϊκό σχολείο, όπου νομάρχη Ηρακλείου Γιάννη Γαρε– 5ιοάσκουν 200 καθηγητές από όλη
ταλάκη, τον Εντουάρ Βόλτερ κ_. τους μαθητές των Σχολείων Ατε–νέ του Λουξεμβούργου και Β‘ Ενιαίου Λυκείου Ηρακλείου, με τους καθηγητές τους
την Ευρώπη και όπου φοιτούν πάνω από 5000 μαθητές από 15 χώρες, παιδιά γονέων που εργάζονται σε θέσεις κλειδιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Όσα και να γράψω όμως για τον αγαπητό Κρητικό δεν θα ήταν αρκετά αν δεν ανέφερα μερικά κομμάτια από την εφημερίδα ζβι–ίυπα, του Λουξεμβούργου, τα οποία αναφέρονται στο πρόσωπο του Ηρακλή: "Πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει εργασθεί με ακούραστη δέσμευση και πολύ σκληρά για την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ Ελλάδος και Λουξεμβούργου. Όλοι οι εκπρόσωποι των Μ.Μ.Ε. του Λουξεμβούργου, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, εκτιμούμε την αξία του, λόγω της αξιοπιστίας
Όλες οι φωτογραφίες σ‘ αυτό το θέμα είναι του ΒΥΡΩΝΑ ΓΚΟΥΛΑΚΗ
την Ελλάδα".
Τι άλλο να προσθέσω εγώ; Ελπίζω, εκεί στην Κρήτη που θα έρθει, να συνεχίσει παρόμοιες δραστηριότητες με αυτές που ανέπτυξε εδώ. Επίσης να ευχηθώ στον νέο αντικαταστάτη του, τον Ιωάννη Ανδριανόπουλο, καθώς και την κ. Μαύρου, να συνεχίσουν το έργο του προκατόχου τους με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αγάπη. Η Ελλάδα και οι Έλληνες του Λουξεμβούργου το χρειάζονται.